Blog

2022

Mijn skischoenen knellen. Ze doen me pijn, net als mijn bovenbenen. Zes dagen skiën met pijnlijke skischoenen, waarom doe ik mijzelf dit elk jaar weer aan? Waarom koop ik geen nieuwe?

Ik plaats de ladder zorgvuldig voor de vliering. Lif staat beneden om alles aan te pakken. Eerst Niels zijn ski’s, mijn ski’s en dan mijn schoenen. Ik lig languit op de vliering, zodat Lif er goed bij kan. Ik pak de volgende tas met schoenen, die moeten van Niels zijn. Ik herken de tas niet. Toch maar even kijken. Bijna nieuwe schoenen kijken me aan. “Wat raar,” zeg ik tegen Lif. “Papa heeft schoenen met bloemetjes erop.” We lachen er samen hard om. Ik ga weer liggen en geef ze aan. In mijn hoofd kan ik de schoenen maar niet loslaten. Wanneer heeft Niels deze gekocht dan? Hoezo bloementjes erop? Hebben we schoenen van iemand anders meegenomen? Ik snap er niets van. Rustig kijk ik om mij heen. Ik zie nog een tas met schoenen. Deze zijn van Niels. Ik snap er nu echt niets meer van. Hoe komen we toch aan deze schoenen?

2011

Op advies van de verloskundige gaan we samen op vakantie, een actieve vakantie om echt even samen te zijn en naast ons verdriet ook onze spieren te voelen. Fiene is 4 maanden geleden geboren en overleden. Samen op een actieve vakantie, ze zal er wel verstand van hebben. We kijken op internet en het wordt een skivakantie naar Italië.

Mijn voeten doen zo’n pijn van mijn schoenen. Het uitzicht, het samenzijn doet veel goeds… alleen mijn voeten. Thuis aangekomen en met de volgende skivakantie in het zicht rijden we samen naar een skiwinkel om nieuwe schoenen te kopen. Ze zitten heerlijk! Warm, knellen niet en zijn nog mooi ook.

2020

Na negen jaar geen skivakantie gaan we met zijn vijven naar Oostenrijk. Het is er heerlijk, alleen… mijn skischoenen knellen. Ze doen me pijn, net als mijn bovenbenen. Zes dagen skiën met pijnlijke skischoenen, waarom doe ik mijzelf dit elk jaar weer aan? Waarom koop ik geen nieuwe? Ik ga voor de volgende skivakantie echt nieuwe kopen.

2022

Daar staan ze dan, mijn nieuwe skischoenen, die ik vijf maanden na Fiene heb gekocht. Beetje bij beetje komt de herinnering weer terug. Het zijn hapsnap-herinneringen, met veel zwarte gaten…heel veel zwarte gaten. De eerste minuten, dagen, weken en maanden na Fiene kan ik mij vaag herinneren. Net als van mijn skischoenen, weet ik weinig van die tijd. De schaamte en schuld zijn soms pijnlijk voelbaar. Mensen die verhuisd zijn in die periode. Zijn jullie toen verhuisd? Hebben we niet eens geholpen? Waarom heb je dat nooit gezegd? Mensen zeiden het wel, maar binnen kwam het niet. Mijn hoofd en hart zaten vol pijn, verdriet en gemis.

Dit jaar ski ik weer met mijn nieuwe-oude-Fiene-skischoenen.