Een baby, een stille baby…

Totaal onverwacht werd ik moeder van een overleden baby. Niets was meer zoals het was. Ik niet, het leven niet. Hoe moest ik ooit het leven, het werkende leven weer aangaan? Ik schreef regelmatig een mail naar mijn collega’s. Ik weet niet meer met welk doel of met welke reden. Ik weet wel, dat het mij hielp en mijn collega’s.

Oktober 2011

Lieve collega’s,

Daar ben ik weer! Ik vond het wel weer eens tijd om iets van mij te laten horen. De dagen vliegen eigenlijk nog steeds voorbij, met slapen, visite ontvangen, boodschappen doen, sporten, Fiene bezoeken en tja … met wat eigenlijk? Mijn leven voelt nog steeds niet normaal, hoewel ik de dagen best redelijk door kom. Sommige dagen voel ik me ‘gewoon’, stap ik met een goed gevoel mijn bed uit en is de dag helemaal zo slecht nog niet. Deze dagen heb ik gelukkig steeds vaker! Helaas overvallen de dagen dat ik met een slecht gevoel uit bed stap me nog steeds. Deze slechte dagen blijven vaak ook gewoon een slechte dag. Ben ik snel geëmotioneerd, boos op de hele wereld, kan ik geen baby, kinderwagen of zwangere zien! Ik voel dan zo intens het gemis van mijn kleine meisje! Ik voel het met mijn hele lijf. Mijn kaken doen pijn, doordat ik het verdriet tegen wil houden. Mijn lichaam trilt, voelt raar, mijn ogen zijn moe en ik heb nergens zin in. Heb alleen maar zin om naar Fiene toe te gaan en daar nooit meer weg te gaan. Ik wil het niet voelen, maar moet er toch doorheen. Ik moet erdoorheen om verder te kunnen. Maar diep in mijn hart wil ik dat helemaal niet. Ik wil de tijd terugdraaien! Weer zwanger zijn van Fiene, haar voelen dansen in mijn buik! De HEMA in lopen en alles voor haar kopen. Nu loop ik erlangs en zie ik echte Fiene-kleertjes: een mooie roze winterjas, kleine roze sokjes, een stoer rokje. Ik sta erbij en keek ernaar … ik loop maar door naar de bh’s, die kan ik wel gebruiken! Het afvallen gaat namelijk best goed, sporten is en blijft fijn! Heb Nederland in beweging wel ingeruild voor mijn eigen buikspieroefeningen! O ja en een corrigerend hemdje dat naast de bh’s hangt, best handig!

Sinds gisteren kunnen we gebeld worden door het ziekenhuis met de uitslag van de obductie! Sinds gisteren dus in de zenuwen, dat is aan ons beiden goed te merken. Konden we na een weekje wachten het best goed naast ons neer leggen, nu lukt dat totaal niet meer. Ik neem mijn telefoon overal mee naar toe. Als ik naar de wc ga, onder de douche sta, in de auto op mijn schoot … ik wil het telefoontje niet missen! Het is zenuwslopend! Morgen maar even het ziekenhuis bellen of er al meer bekend is. Een beetje druk zetten kan geen kwaad! We willen weten waar we aan toe zijn, weer bezig kunnen zijn met de toekomst zonder te zeggen dat we eerst maar eens moeten wachten op de uitslag! Dus wat de uitslag ook zal zijn, ik wil en moet het echt snel weten!

Gisteren is ook Fiene haar steen (glazen plaat) geplaatst. Drie weken eerder dan gepland! Niels en ik waren net naar de Intratuin geweest om violen en hei te kopen. Alle zomerplantjes eruit en de winterviolen en hei erin. Weer iets moois kunnen kopen voor Fiene en alle plantjes verzorgen, het geeft een fijn gevoel.

Dit keer was Intratuin echter niet een heel goede zet! Overal kerstversiering en sleeën … geen kerst en geen sneeuw met Fiene! Staan we daar … dikke tranen over onze wangen! Leuk zo’n uitje naar de Intratuin, iedereen kijkt ons aan! Ach, we kunnen er wel om lachen.

Bij Fiene aangekomen zien we de steen, weer dikke tranen! Wat is het mooi. Anderhalf uur hebben we lopen tuinieren. Plantjes verplaatsen, plantjes planten, de Hello Kitty’s poetsen, de lampjes verplaatsen, de uil, de knuffels en de windmolentjes! Het is zo mooi en zo fijn om er nog steeds elke dag even naar toe te gaan. Twee keer op een dag blijf ik toch het prettigste vinden, maar één keer is ook goed, als het zo uitkomt!

Ik hoop jullie snel te kunnen vertellen wat de uitslag is!

Liefs, Fleur

PS: jullie mailtjes, sms’jes, telefoontjes en kaartjes blijven fijn! Dank jullie wel!

Fleur

Over Fleur

Fleur de Wilde -van Schalkwijk (1983): is getrouwd met Niels en samen zijn zij de trotse ouders van Fiene* (2011), Lif en Sef (2012) en Ferre (2017). Fiene* overleed kort na de bevalling aan, wat later bleek, een aangeboren longafwijking. Werkt als schoolmaatschappelijk werker binnen de Jeugdgezondheidszorg, is dol op koken, sporten en fotograferen.