Book Group: Rouw - Uit eigen ervaring

‘Voordat de klok twaalf uur sloeg werd mijn kindje geboren. Ik hoorde iemand huilen, maar dat was mijn baby niet, dat was ikzelf. Ik heb niets van mijn kindje gehoord, gezien of gevoeld. Voordat ik goed en wel besefte dat ik de bevalling achter de rug had, was mijn kindje weggebracht. In alle consternatie vergat ik helemaal te vragen of het een jongen of een meisje was. Ik was bevallen maar had geen kind.’ Willie Zeldenrust – ten Harkel is gelukkig getrouwd, moeder van een dochter en in blijde verwachting van een tweede kind. Wat kan je nog meer wensen? Maar onverwachts pakken zich aan het eind van de zwangerschap donkere wolken samen. Een droom verandert in een nachtmerrie. Hoewel God duidelijk laat weten betrokken te zijn bij haar leven, schudt het op al zijn fundamenten. Hoe ga je om met dit immense verdriet? Hoe verwerk je een grote lege plek in je lijf, in je hart en in je huis? In ‘Hemelkinderen’ beschrijft de auteur niet alleen haar verhaal, maar ook de ervaringen van andere moeders over een veelbewogen gebeurtenis die hun leven heeft veranderd.

Soms lijkt je leven in duizend stukjes uit elkaar te vallen. Er klopt niets meer van. Tussen de brokstukken zoek je naar wat nog bruikbaar is. Zekerheden zijn ineens niet meer zo vanzelfsprekend en ook je geloof kan op losse schroeven komen te staan. Hoe blijf je geloven en op God vertrouwen als je een groot verlies hebt geleden? Of als je worstelt met de vraag waarom er zo veel ellende is? In dit boek vind je gedachten die kunnen helpen je weg te vinden. Ineke’s dochtertje Amanda stierf voor haar geboorte. Om met dit verdriet om te gaan, ging ze bloggen. Ze ontdekte ze dat anderen herkenden wat ze schreef. Het vormde de basis voor dit eerlijke en ontroerend geschreven boek. Ineke vertelt wat er gebeurde en van daaruit neemt ze je mee in hoe zij leerde God te blijven vertrouwen. Ook als er niets meer klopt.

In dit boek neemt Wendy Marsman je mee in haar persoonlijke verhaal. Vol pijn, verdriet en rouw, maar zeker ook verwondering om het weer kunnen voelen van een diepe liefde na het verliezen van haar zoontje. Wendy gelooft dat het overlijden van Lennart niet voor niets is gebeurd. En ze vocht als een tijger om meer te mogen zijn dan de moeder van een overleden kindje. Een gevoelig en mooi verwoord boek dat de kracht weergeeft die een moeder kan hebben na het overlijden van haar kind.

Alle badgasten om ons heen op het Spaanse strand hebben totaal geen idee wat er gaande is. Het enige wat zij zien, is een leuk en gelukkig gezin met twee vrolijke, drukke jongens. Het liefst schud ik ze allemaal door elkaar en schreeuw ik ze één voor één toe. WIJ ZIJN NIET AAN HET GENIETEN. EN WIJ ZIJN NIET GELUKKIG. Ons kind is gisteren overleden en nu zitten we hier. In het ò zo zonnige en mooie PalaFUCKINGmós… Als journaliste Robin samen met haar grote liefde Roël voor een derde kindje besluit te gaan, kan ze haar geluk niet op. Het is direct raak en het blijkt zelfs een eeneiige tweeling te zijn. Dat belooft een grote, maar gezellige chaos te worden. Tenminste, zo ziet ze het ongeveer voor zich, maar dat niks gaat zoals gepland, komt ze al snel achter. Helaas weet ze niet dat haar nog veel meer te wachten staat

Annegriet Wijchers is werkzaam in Suriname als eindredacteur als zij, samen met haar partner, afscheid moet nemen van hun dochtertje Zahara. Zij is met achtendertig weken zwangerschap onverwachts in haar buik is gestorven, stil geboren. Dit dagboek biedt lotgenoten steun en herkenning en inzicht aan hulpverleners en naasten. Gesprekken hierover voerde de auteur met vier Surinaamse lotgenoten. Tips en uitleg over rouw rond doodgeboorte komen van neuropsycholoog Sila Kisoensingh.

Deze bundel vertelt de verhalen van 33 ouders en paren die een baby, en soms meerdere baby’s, hebben verloren tijdens of na de zwangerschap. Zij namen daarmee niet alleen afscheid van hun baby, maar ook van alle dromen en wensen die zij voor hem of haar in gedachten hadden. Sommigen van hen stonden voor de loodzware keuze de zwangerschap af te breken, anderen werden plots geconfronteerd met een stille echo. Er zijn ouders die hun baby dagen na de bevalling moesten laten gaan, maar ook papa’s en mama’s die een ouder kindje plots verloren. Hun verhalen zijn zo divers. Hun rouw en gevoelens zijn uniek, en zijn er overeenkomsten in hun gemis. Een boek met herkenning en erkenning voor lotgenoten en een handreiking aan de omgeving en betrokken zorgverleners wil zijn.