Blog

Tinne

“Hóe heet ze?”

Ik glimlach in mezelf en hoor Bart door de telefoon zeggen: “Tinne.” De reactie aan de andere kant van de lijn krijg ik niet helemaal mee. Ik lig nog in het ziekenhuisbed, net bevallen van onze dochter: Tinne.

De opa’s en oma’s reageren allemaal hetzelfde. Nee inderdaad, deze naam hadden ze nooit kunnen raden. Heeft deze naam betekenis?

Nog steeds, in nieuwe situaties, herhaal ik haar naam, als: “ Nee, geen Tine. Met dubbel ‘n’: Tinne.” Een naam die nauwelijks voorkomt in Nederland. In Vlaanderen meer. Een bestaande naam, maar volgens de Sociale Verzekeringsbank de enige Tinne van 2014 in Nederland. Onze Tinne.

Wanneer mensen vragen hoe we op deze naam zijn gekomen, antwoord ik meestal dat ze een beetje vernoemd is naar haar broer. En wanneer mensen dan even fronsen: “Nee, niet naar Hidde, naar Tijn. Onze eerste zoon.” Haar naam is een soort verbastering, ofwel de letters komen wat overeen.

De angst dat Tijns naam nooit meer genoemd zou worden was destijds groot. En daarmee de angst dat hij vergeten zou worden. Er is immers voor anderen geen aanleiding om hem te noemen. Niemand heeft herinneringen aan hem. En zelf heb ik die ook nauwelijks…

Het verlangen om nog iets van hem te kunnen vasthouden, om niet los te laten, dat bleef.

Inmiddels hoor ik vriendinnetjes van Tinne roepen: ”Kom op, Tin!” Ook haar naam wordt al anders gebruikt. Wanneer ik haar zelf roep, noem ik haar ook Tin. En dan heb ik helemaal dat vrolijke, beweeglijke meisje voor ogen.

Natuurlijk is Tinne een heel eigen individu. Ze is niet Tijn. Ze hoeft niet de last te dragen van ons verdriet om Tijn. Het is niet de bedoeling om haar een tweede Tijn te laten zijn. Maar we vinden het wel fijn om op een bepaalde manier Tijn toch mee te nemen in onze toekomst. Een betekenis heeft haar naam dus wel, voor ons.