Blog

Twee jaar met en zonder jou

Twee jaar geleden werd ik moeder van het mooiste meisje.

Tien kleine vingertjes en tien kleine teentjes. Eigenlijk was je al helemaal af, alleen nog niet af genoeg om bij ons te kunnen blijven. Ons kleine meisje moesten wij na een half uur laten gaan. Zonder ook maar een huiltje gehoord te hebben. Het enige gehuil dat wij die dag hebben gehoord, was dat van onszelf.

Als je mij twee jaar geleden had gezegd dat er weer een dag zou komen die niet zwaar en donker zou voelen, had ik je niet geloofd.

Toch kwamen er momenten dat de zon weer begon te schijnen. We konden soms weer lachen, aan een toekomst denken en over jou praten zonder dat verdriet de boventoon had.

Inmiddels overheerst trots als ik het over jou heb, Saar. Jij bent onze dochter en jij hebt ons papa en mama gemaakt. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk en er gaat geen dag voorbij dat ik je niet mis.

Regelmatig vraag ik mij af wat voor meisje jij zou zijn geworden. Hoe zou je stem klinken? Zou je net zo eigenwijs zijn als je ouders? Zou je gek worden van het geknuffel van je moeder, want ik zou je plat hebben geknuffeld.

Helaas zijn dit vragen waar ik nooit antwoord op ga krijgen.

Twee jaar met en zonder jou.

Lieve Saar we missen je.