Op 9 en 13 oktober zijn Samuel en Matthias geboren. We waren vader en moeder geworden! Wat waren we intens verdrietig dat ze te vroeg kwamen en geen kans hadden om te overleven in deze wereld. Direct toen ik Samuel zag, wist ik: dit is mijn zoon en ik ben zijn vader. In de dagen na zijn geboorte hielden we Samuel bij ons in een schaal water. Elke vier uur ververste ik het water. Samuel legde ik op een aankleedkussen. Het oude water gooide ik weg en ik deed nieuw, koud water in de schaal. Mijn zoon, zo klein en stil, lag daar op dat kussen, bewegingloos en koud. Het was het enige wat ik voor hem kon doen. En dat deed ik met alle liefde. Vaderlijke liefde. Ik had tijd om hem vast te houden, geborgen in mijn handen. Hij was compleet en volmaakt. Maar zo stil en zo koud. Hij moest koud blijven om hem zo goed te bewaren. Maar dat gaat tegen alles in. Je wilt je baby warm tegen je aanhouden. Hij moet huilen en bewegen. En je moet hem zeker niet onder water stoppen! Ik deed dat wel. Met alle liefde, maar met zoveel pijn in mijn hart.
Na een paar ontzettend spannende dagen werd Matthias geboren. Ook in stilte. De broertjes waren weer samen. En ook voor hem had ik alle vaderliefde. Ook hem hield ik vast. Ook hem legde ik in het ijskoude water. Ik was tweemaal vader geworden, maar niet op de manier waarop ik hoopte. En toch was ik vader geworden. Niet alleen een verdrietige vader, maar zeker ook een trotse vader! En dat wil ik steeds benadrukken. Ik ben vader geworden van de twee liefste jongens van de hele wereld. En dat pakt niemand van mij af!
Vandaag is het Vaderdag. Tja, wat moet je met zo’n dag? Wel vader geworden, maar tegelijk sta je met lege handen. Ik kijk naar al die vaders die hun kinderen vasthouden. Voor hen zorgen. Hen troosten. Met hen plezier maken. Samen herinneringen maken. Ik denk dat ik dat het ergste vind: dat je nooit samen herinneringen zult maken. De toekomst met Samuel en Matthias zal er niet zijn. Al die vaders die ik zie, maken voortdurend herinneringen, elke dag, elk uur en elke minuut. Beseffen ze het wel? Ik zou er alles voor over hebben om mijn jongens nog een uurtje levend mee te maken! Ik sta voor mijn gevoel aan de zijlijn, nu al die vaders langs mij lopen. Ze kijken mij lachend aan, alsof ze zeggen: ”wij zijn lekker wel vader, maar jij…?! Waar zijn je kinderen dan? Laat hen eens zien!” Ik twijfel: ”ben ik wel echt vader, in de ogen van de mensen?” Vaderdag is toch niet voor mij?!
Zeker wel! Sinds de zwangerschap en vooral sinds de geboorte van Samuel en Matthias weet ik dat ik een trotse vader ben geworden. Van twee hemelkinderen. Ik heb hen in mijn hart gesloten. Voor altijd. Zij hebben mij vader gemaakt. En vandaag vieren we dat. Vaderdag niet voor mij?! Zeker wel! Proost!
Over Hilco
Hilco Scherrenburg (1991) is getrouwd met Gea (1994) en woont in Apeldoorn. In oktober 2021 is hij vader geworden van Samuel* en Matthias*. Hilco houdt van schrijven en wil daarmee ook de herinnering aan zijn zonen levend houden.