Blog

Daar staan we dan, op vakantie. We staan gezellig bij elkaar: mijn wederhelft, de kinderen en ik. Het is prachtig weer. Ik voel de zon op mijn gezicht en ik voel een heerlijk briesje door mijn haren waaien. Om ons heen staan allemaal andere toeristen bij elkaar om een foto te maken met op de achtergrond het mooie uitzicht over de zee. Voor ons staat een man die zijn best doet om ons leuk op de foto te krijgen. Hij komt ook uit Nederland. Hij stelt vragen en stuurt ons naar links en naar rechts, waarop we een beetje heen en weer schuifelen. De man doet wel heel erg zijn best. Hij draait de telefoon en ik kan zien dat hij ook probeert in te zoomen. Ik ben zelf vooral bezig om de kinderen te laten lachen of in ieder geval vrolijk op de foto te krijgen. Als de man klaar is, geeft hij de telefoon terug en zegt hij dat we er allemaal prachtig op staan en een prachtig gezinnetje zijn.

Dat is het moment waarop ik verstijf. We zijn vast een prachtig gezin, maar we staan niet allemaal op de foto. Mees staat er niet op! Iets wat ik best wil zeggen, maar wat ik niet ga doen. Laat deze man maar… Op een rustig moment, waarschijnlijk vanavond op de hotelkamer, zal ik ook Mees op deze foto zetten. Dan zijn we compleet en dan zijn we dat mooie gezinnetje.

Terug naar de eerste vakantie na de geboorte en het overlijden van Mees:
Het was een vakantie naar de zon. We wilden tot rust komen samen met ons meisje. In die periode werden we geleefd en we verlangden naar even helemaal niets. Allemaal hadden we behoefte aan warmte en zon. Toch ontdekten we met ons autootje ook allerlei mooie plekken. Deze plekken legden we vast op foto’s.

Toen kwam het moment dat we een selfie maakten met de zee op de achtergrond. Het resultaat gaf me zo’n bizar misselijk gevoel. Dit voelde zo fout. Mees was nog maar net overleden en in deze foto werd pijnlijk duidelijk hoe de situatie was. Ik kon het niet aan en in een soort paniekmoment plaatste ik een sterretje in de selfie. Dat hielp. Meteen voelde ik me rustiger. Niet zoals het moest zijn, maar wel met Mees.

En dat sterretje plaatste ik sindsdien bij alle foto’s van ons gezin.

Dat ga ik nu dus ook doen, want op deze manier klopt de foto gewoon nog niet. Deze vakantiefoto zal ik vanavond ook voorzien van een sterretje. Mees hoort ook bij ons gezin en is altijd bij ons. Dat zal deze man, die me net de telefoon heeft teruggegeven, niet weten en dat is prima. Maar voor mij betekent dat sterretje alles. Zo is Mees er toch een beetje bij op deze prachtige plek. De warmte van de zon voelt bij deze gedachte nog een beetje warmer.