Nieuws

Antoinette Bakker (61 jaar) is achttien jaar kraamverzorgende. Vier keer kraamde zij bij een gezin waar de baby stil werd geboren. In KraamSupport, het vakblad voor kraamverzorgenden, vertelt ze erover. “Het klinkt misschien gek maar ondanks het verdriet, vond ik het mooie ervaringen. In een heel kwetsbare periode kun je zo’n gezin bijstaan.”

De manier waarop was in elk gezin anders. “Soms hielp ik door veel met de kraamvrouw te praten, andere keren was ik juist meer op de achtergrond. Ik tast altijd af wat een gezin op dat moment nodig heeft.”

“Kramen in een gezin waar het kindje stil geboren is, gaat altijd in goed overleg met de werkgever”, vertelt Antoinette. “Je krijgt een speciaal zorgplan opgestuurd en je wordt voor deze periode ‘losgeweekt’ van andere diensten. Dit houdt in dat ik niet ook nog naar een ander gezin moet, dat gaat nu eenmaal niet samen. De afdeling planning vraagt aan het gezin of ze het fijn vinden als ik in uniform kom, of juist niet. Meestal doe ik alleen mijn jasje aan. De eerste dag ga ik wel een beetje met lood in de schoenen naar zo’n gezin toe, het is natuurlijk een hele verdrietige situatie. In mijn hoofd ben ik ermee bezig dat ik het gezin condoleer en niet per ongeluk feliciteer. Zodra ik binnenstap is het aftasten, wat hebben ze nodig van mij?”

Rust

Rust creëren in huis is volgens Antoinette een van de belangrijkste dingen. “Als je kindje overlijdt, komt er zoveel op de ouders af. Ze moeten in een korte tijd veel beslissingen nemen terwijl hun hoofd daar helemaal niet naar staat. Denk aan het regelen van de begrafenis of crematie, of aan het versturen van rouwkaarten. Daarnaast is de moeder ook gewoon kraamvrouw en zijn er de standaard controles die moeten gebeuren. Omdat je als kraamverzorgende niet emotioneel betrokken bent, kun je heel goed helpen.” Het is volgens Antoinette onder andere heel belangrijk dat de kraamvrouw voldoende slaap krijgt. “Als dit niet lukt, overleg ik met de verloskundige of de huisarts of er eventueel medicatie nodig is. Daarbij overleg ik altijd met het gezin wat ze van mij verwachten; vaak heb ik dat zelf snel in de gaten. De meeste kraamverzorgenden hebben daar sowieso wel oog voor.” 

Praktisch

Wat Antoinette vooral heeft gemerkt in de gezinnen met een stil geboren kindje waar zij kraamde, is dat zij vooral behoefte hadden aan praktische ondersteuning. “Huishoudelijke taken zoals boodschappen doen, de vaatwasser uitruimen maar ook het regelen van een rolstoel voor de kraamvrouw op de begrafenis als dit nodig is. Als zij met een huisarts of verloskundige willen praten, dan bel ik ze voor een afspraak. Op die manier hoeven de ouders hier zelf niet over na te denken en kunnen zij zich helemaal richten op het afscheid van hun kindje.” Dat afscheid ziet er in elk gezin anders uit. “In mijn geval was het kindje twee keer bij de gezinnen thuis tijdens de kraamweek, en twee keer in het uitvaartcentrum. De gezinnen waar het kindje thuis was, vonden het heel fijn dat ze het nog even konden zien wanneer ze wilden. Af en toe pakten ze het op, of ze namen het nog even tussen zich in. Er kwam ook een fotograaf langs om foto’s te maken. Die kleine herinneringen maken is belangrijk, je kunt het immers nooit meer overdoen. Op een gegeven moment is het ook goed als de begrafenis of crematie daar is. Zelf ben ik bij drie begrafenissen geweest en achteraf heb ik bloemen gestuurd voor bij het grafje. Dit hoeft natuurlijk niet maar dit is wat ik doe. Eén toespraak van een vader is me goed bijgebleven. Hij zei dat hij eigenlijk nog niets over zijn kindje kon zeggen, omdat hij niet de kans had gekregen om het te leren kennen. Dat is heel verdrietig.” 

Omgaan met emoties

Ook Antoinette huilde weleens mee in de gezinnen met een stil geboren kindje. “Wij kraamverzorgenden zijn immers niet van steen. Een tip aan andere kraamverzorgenden is dan ook: “Wees niet bang voor je emoties, ze mogen er zijn. Je bent ook maar eens mens”. Ik denk dat mijn collega’s dit alleen maar kunnen beamen. Als je als kraamverzorgende denkt dat je het niet aankunt, doe het dan vooral niet. Daar heeft een gezin immers ook niets aan. Ik merk dat de kraamvrouwen het heel fijn vonden om hun verdriet te delen, wees ook vooral niet bang om vragen te stellen.”

Na zo’n emotionele kraamweek is het volgens Antoinette belangrijk de gebeurtenissen een plekje te geven. “Ik zorg ervoor dat ik het niet meeneem naar een ander gezin, daarom moet ik het ook altijd even verwerken. De ene keer komt zoiets harder binnen dan de andere keer, geef dit ook aan bij je werkgever. Mijn ervaring is namelijk dat kraamverzorgenden heel goed voor anderen zorgen, maar minder voor zichzelf. Zorg dus goed voor jezelf en neem de tijd!” 

Bron: Met dank aan Kraamsupport / tekst: Sanne Verhoeff

Verkrijgbaar in de Stille Levens webshop voor zorgverleners:

Kraamdossier Geboren Afscheid

Ouders die te maken krijgen met het overlijden van een baby rondom de geboorte, hadden zich de kraamtijd zo anders voorgesteld. Het is heel onwerkelijk om een kraamtijd in te gaan met lege armen en zonder geliefde baby. Het kraamdossier ‘Geboren Afscheid’ is voor de kraamverzorgende een leidraad voor deze periode. Naast uitgebreide informatie over wat ouders kunnen verwachten van deze specifieke kraamzorg, bevat dit dossier ook fragmenten van ervaringen van andere ouders. Ook biedt het ruimte voor de kraamverzorgende om afspraken te noteren en rapportages bij te houden. Voor ouders is er ruimte voor het opschrijven van ervaringen en gevoelens. Hierdoor wordt ‘Geboren Afscheid’ voor ouders een document van blijvende waarde. 

Ga naar de webshop voor zorgverleners 

 

Met dank aan Kraamsupport