Nieuws

Er lijkt meer begrip te ontstaan voor het leed van ouders die hun kind al vroeg tijdens de zwangerschap verliezen. De media berichten over de vele ouders die te maken krijgen met een miskraam. En het grote maar onzichtbare verdriet dat daarachter schuilgaat.

Afgelopen maand was er het bericht over de mogelijke komst van een rouwverlof voor mensen die getroffen worden door een miskraam of die hun baby tijdens de zwangerschap verliezen. En nu stellen enkele internationale artsen en onderzoekers in het medische-wetenschappelijke tijdschrift The Lancet, dat er meer aandacht moet komen voor miskramen. En vooral ook voor het verdriet dat erachter schuilt.

1 op de 7 zwangerschappen loopt vroegtijdig verkeerd af

‘Jaarlijks 23 miljoen miskramen, maar nauwelijks aandacht voor het verdriet’ kopte NOS (dinsdag 27 april). “Wereldwijd loopt een op de zeven zwangerschappen vroegtijdig verkeerd af. Gewoon uithuilen en opnieuw beginnen. Dat lijkt vaak de algemene teneur van de reacties bij een miskraam, valt op te maken uit een analyse in The Lancet. Miskramen worden gezien als onvermijdelijk, maar dat is onterecht en doet geen recht aan het verdriet van vrouwen die het overkomt.”

Niemand kende de baby nog

RTL Nieuws publiceerde (donderdag 29 april) het artikel ‘Amper aandacht voor verdriet na miskraam, en dat moet anders’. Gz-psycholoog Merith Cohen de Lara vertelt hierin dat ze in haar praktijk in Amsterdam geregeld vrouwen ziet die depressief zijn doordat ze een miskraam hebben gehad. “Het lastige aan een miskraam is dat het verdriet daarna geen gedeelde rouw is”, vertelt ze. “Het baby’tje is niet op de wereld geweest, niemand heeft hem of haar leren kennen, het was alleen nog van jou en je partner.” Eigenlijk, zo zegt Cohen de Lara, rouw je om iets dat er nog niet echt is geweest. “En dat kan heel groot zijn. Je neemt niet alleen afscheid van je kindje, maar ook van een toekomst met dit kindje. Je moet je toekomstbeeld bijstellen.”

Belangrijk om dit verdriet te kunnen delen

De onderzoekers stellen in The Lancet dat de zorg voor vrouwen die dit meemaken, ondermaats is.  Cohen de Lara beaamt dat goede zorg belangrijk is, maar pleit er niet voor dat iedereen therapie moet nemen. “Het is een fabeltje dat je hier alleen overheen kan komen met een psycholoog. Het is juist belangrijk dat vrouwen het eerst delen met hun partner, hun familie, hun vriendinnen. En als de kwaliteit van leven dan achteruit gaat door het verdriet, als ze vastlopen: dan is er altijd nog therapie die kan helpen.”

Relaxtere omgang met rouw

Het zou volgens Cohen de Lara schelen als de samenleving iets relaxter omgaat met verdriet, dood, rouw. “’We vinden dat lastig. Mensen reageren vaak met feitelijke vragen: ‘Heb je enig idee hoe het kwam?’ Daar zitten vrouwen niet altijd op te wachten, die willen ook graag vertellen wat het met hen doet.’ Cohen de Lara ziet bijvoorbeeld dat vrouwen het vertrouwen in hun lichaam kwijt zijn geraakt, bang zijn voor een volgende zwangerschap, zich eenzaam voelen in hun relatie of bij vrienden of familie.”

Bronnen: NOS en RTL Nieuws