Tien jaar geleden veranderde ons leven voorgoed. Onze zoon Lev werd geboren, maar we moesten hem meteen weer loslaten. Sindsdien is er geen dag voorbijgegaan zonder dat ik aan hem dacht.
Lev, je bent niet hier, maar je leeft voort in onze harten. Dit zijn de dingen die ik het meest mis.
Jouw karakter leren kennen
Ik vraag me vaak af: wat voor jongen zou jij zijn geweest? Wat zou jou aan het lachen maken? Welke dromen zou je najagen? Jouw persoonlijkheid blijft een mysterie dat ik nooit zal ontrafelen.
De kleur van je haar en ogen
De zachte donshaartjes waarmee je geboren werd, waren prachtig, maar ik had zo graag gezien hoe jouw haar zich zou ontwikkelen. Jouw broers hebben allebei rood haar, terwijl wij bruin haar hebben. Zou jouw haarkleur op dat van ons lijken of ook rood zijn?
Jouw ogen heb ik nooit gezien. Waren ze blauw zoals die van je broer Eden of bruin zoals die van ons en van je broer Ezra? Wat zou ik graag even in je ogen willen kijken om jouw blik nooit meer te vergeten.
Jouw lach en stem
Hoe zou jouw lach klinken? Ik stel me voor hoe je zou giechelen of hoe je zou schaterlachen bij iets grappigs. Je stem horen, je lach kennen, dat mis ik het meest.
Foto’s van jou
De foto’s die we van jou hebben, zijn me zo dierbaar. Maar ik had er graag duizenden willen maken. Foto’s van jouw groei, jouw avonturen, jouw leven. Jouw gekke bekken en ontwikkelingen! Dat er nooit meer foto’s bijkomen maakt mij verdrietig.
Jouw plek in ons gezin
Je bent altijd deel van ons gezin, Lev. We missen je in alles – je eerste woordjes en je plek aan tafel. Maar ook hoe de band met je broertjes zou zijn. Welke rol jij in ons gezin zou hebben. Dat mis ik zo enorm.
Samen avonturen beleven
Van het leren fietsen tot vakanties samen, ik mis de herinneringen die we nooit hebben kunnen maken en nooit gaan maken. Er ontbreekt altijd een gezinslid bij de dingen die we meemaken. Daardoor voelt het nooit helemaal compleet.
Lieve Lev,
Je was maar even bij ons, maar je liefde en jouw aanwezigheid voelen we voor altijd. We denken jou groot in onze dromen.
Over Roos
Roos Bodewes (36), is moeder van drie kinderen, Lev* (’15), Sam Ezra (’16), en Eden Lev (’18). Als casemanager in de jeugdzorg zet zij zich dagelijks in voor het welzijn van kinderen en gezinnen, en buiten het werk is ze veel te vinden met haar familie en vrienden. Haar vrije tijd gaat op aan het vastleggen van mooie momenten met haar camera, lezen en luisteren van boeken, en het ontdekken van nieuwe smaken in de keuken. Festivals geven haar energie, en ze houdt ervan om het thuis gezellig te maken.