Vandaag 6 juni is jouw jaardag, lieve Arthur. Twee keer knipperen met je ogen en we zijn weer een jaar verder.
365 dagen waarop je niet meer bij ons bent.
365 dagen waarop je er altijd bij bent.
Sommige dagen gaan voorbij zonder dat we bewust bij je stilstaan. Op andere dagen zijn er momenten dat het gemis extra hard binnenkomt. Het is mooi om te zien dat je broertje en zusje zich steeds meer bewust worden van jouw aanwezigheid in ons gezin. Ze kletsen regelmatig tegen je foto of je krijgt een fraai knutselwerkje dat ze op jouw herinneringsplankje zetten. Om mee te spelen, want dat is volgens hen het meest gemene van dat je er niet bent: je hebt nooit mogen spelen. Het ontroert me om te zien hoe vanzelfsprekend ze je zien als lid van ons gezin.
Rondom jouw jaardag ga ik altijd weer terug in de tijd. De film van alles wat er acht jaar geleden gebeurde gaat zich weer opnieuw afspelen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het heb nagerekend, jouw geboortejaar 2017 en nu het jaar 2025. Acht jaar geleden alweer? Dat kan toch niet zo lang geleden zijn? En toch is het zo.
Jouw overlijden en geboorte was met Pinksteren. Soms valt jouw jaardag ermee samen en soms niet. Voor ons is alles wat er gebeurd is zo sterk verbonden met Pinksteren, dat we alles twee keer opnieuw beleven in een jaar dat jouw jaardag niet samenvalt met Pinksteren. De film speelt zich dan twee keer af en dat valt me eerlijk gezegd zwaar. Het is toch altijd een extra intense periode rond je jaardag en als we daar dan met Pinksteren nogmaals doorheen moeten, dat is pittig.
Dit jaar vieren we jouw jaardag twee dagen voor Pinksteren. Dit jaar herbeleven we de film van jouw geboorte en overlijden weer tweemaal. Het gevoel en de blijdschap van je geboorte is dan sterk aanwezig. Je hebt ons ouders gemaakt en dat brengt je extra dicht bij ons. Dat besef koester ik het meest.
Ook zijn er momenten waarin ik het verdriet en alle andere gebeurtenissen van rond jouw geboorte opnieuw beleef. Ze zijn intensief, maar deze mogen er ook zijn. Ze bestaan naast elkaar.
Het komende jaar, 365 dagen lang, ben je weer bij ons in ons gezin. Onzichtbaar voor het oog, heel zichtbaar in ons hart. 365 dagen vol liefde.
Dag, lieve Arthur, veel liefs en sterrenkusjes voor jou van papa, mama en je broertje en zusje.