“Een koningskoppel, wat leuk!” Die reactie krijgen we regelmatig sinds onze dochter Noa is geboren. Voor de buitenwereld is het ook zo, maar voor ons gaat deze opmerking veel verder. Ik vind het moeilijk als er zo’n opmerking wordt gemaakt. Hoe moet ik reageren? Mijn eerste gedachte gaat dan naar Fem. We hadden namelijk al een koningskoppel voordat Noa geboren werd. Onze eerste dochter is Fem. Onzichtbaar voor de buitenwereld, maar binnen ons gezin altijd aanwezig.
Ik vind het heel belangrijk om Fem benoemen, dat is al zo vanaf het moment dat we erachter kwamen dat haar hartje was gestopt. Ik kon me niet inhouden om haar naam te noemen. Wel merk ik dat ik tegenwoordig bedenk hoe ik reageer op bepaalde opmerkingen of situaties. Waar ik eerder altijd uitleg gaf over onze stilgeboren dochter benoem ik nu vaker dat we drie kinderen hebben, waarvan één in ons hart. De ene keer ga ik er uitgebreider op in dan de andere keer, en dat voelt goed.
De komst van Noa maakt alles weer anders. Makkelijker? Zo wil ik het niet noemen, dan doe ik voor mijn gevoel Fem tekort. Maar het is wel heel bijzonder om te zien hoe speciaal de band tussen broer en zus al vanaf het begin is. Dat hebben we eerder nog niet mogen ervaren.
Ook nu hebben we weer een newborn shoot laten maken. Op deze foto’s mocht de knuffel van Fem niet ontbreken. Dit is een knuffel met haar geboortegewicht. Deze foto’s zijn me weer zo dierbaar, de verbondenheid tussen onze kinderen is hierop zichtbaar. Het is fijn om Fem op die manier zichtbaar te maken. Ik ben me ervan bewust dat we haar niet altijd zichtbaar kunnen maken in ons gezin, dat zou ik het liefst wel altijd doen. Ze is echter ook onzichtbaar verbonden met ons. Dat zit hem in kleine dingen: de ketting en ring die ik altijd draag, het plakken van een sterretje op het knutselwerkje voor opa of oma, de wandelwagen die we kochten voor Fem haar komst en die we nu weer mogen gebruiken. Op zoveel manieren is er toch verbondenheid met ons gezin.
Het blijft lastig om een balans te vinden in het omgaan met verdriet en rouw, maar daarnaast ook geluk en dankbaarheid. De afgelopen jaren heb ik geleerd dat het met ups and downs gaat. De momenten dat het verdriet me overvalt, blijven moeilijk. Aan de andere kant zorgt het er wel voor dat ik soms bewust stil kan staan bij het gemis, want dat blijft. Daarnaast zorgt onze nieuwe gezinssituatie voor veel momenten van trots en geluk. Dit alles laat me wel inzien dat we dankbaar mogen zijn. Dankbaar voor onze drie kinderen, waarvan één in ons hart. Voor altijd.
Over Mandy
Mandy Swinkels - Manders (1995): is getrouwd met Johan en samen zijn zij trotse ouders van Fem* (2021) en Raf (2023). Fem* is stilgeboren na een zwangerschap van 23 weken, aan wat later bleek aan een zeer zeldzame aangeboren afwijking. Werkt als leerkracht basisonderwijs in groep 1-2.