Blog

Nog dertien dagen voordat Sint weer naar Nederland komt. Nog dertien dagen tot ik heel stil in de menigte een traan over mijn wangen laat lopen. “Nee Sanne, dit is niet het moment om te huilen” hoor ik mijzelf zeggen in mijn hoofd. “Hou je bezig met de kindjes die hier om je heen staan, trek geen aandacht, zet een lach op en ga door.”

Wat zou Juliëtte leuk gevonden hebben?

Al weken zit ik met mijn oudste kinderen aan de tafel om wensenlijstjes te maken. Ze roepen door elkaar wat ze allemaal willen of juist heel erg stom vinden. Ik maak lijstjes… voor mijn kinderen, voor mijn nichtjes en neefjes… Met heel veel liefde wil ik voor iedereen wat kopen, maar mijn hart voelt zwaar. We hebben meerdere kinderen in onze familie in de leeftijd van Juliëtte*. Ik blader weer door het boekje… wat zou Juliëtte* leuk hebben gevonden? Zou ze van poppen hebben gehouden, of meer van knutselen? Gamen? Filmpjes kijken? Zou ze ondeugend zijn geweest? Zou ze van eten hebben gehouden? Of juist een lastige eter zijn geweest?

Een cadeautje voor Juliëtte

Ik probeer alle gedachten uit mijn hoofd te zetten. De vragen doen er niet toe, want ze zijn niet de realiteit. Ik pijnig mijzelf door deze vragen te stellen. Het doet mij pijn dat juist deze gezellige tijd van het jaar voor mij ingewikkeld is. Een kinderfeest vieren zonder een van je kinderen – hoe ga je daar eigenlijk mee om? Vorig jaar besloot ik dat ik geen cadeautje voor Juliëtte* hoefde te kopen. Dit bleef knagen en knagen en knagen… Een uur voor onze ‘pakjesmiddag’ fietste ik naar de winkel toe. Buiten adem kwam ik er aan. Mijn oog viel op een sleutelhanger van een engeltje en ik kocht deze.

Ja, dit jaar doe ik het anders

Opgelucht liep ik naar buiten.Dit jaar is het de zesde keer dat we Sint vieren zonder Juliëtte* en dit jaar pak ik het anders aan. Het verdriet mag er zijn… ik praat erover en ik deel dat het mij pijn doet. Ik probeer te huilen in de dagen voor de intocht zodat ik meer gewapend ben tegen wat er komen gaat en ik ga proberen te genieten van mijn kinderen die nog geloven in het sprookje van de Sint. Ik koop een cadeautje voor Juliëtte* en betrek haar bij onze gedichten.

Ja, dit jaar doe ik het anders. Dit jaar twijfel ik niet meer… ik maak een verlanglijstje voor mijn dochter van altijd 17 dagen oud… en ik verras mijzelf die avond met iets moois dat ik voor haar heb gekocht. Wellicht is het geen speelgoed, wellicht zou het niet precies zijn wat ze had gewild, maar voor mij is zij in onze kamer als stille toeschouwer aanwezig, terwijl ik haar cadeautjes uitpak.