Blog

In de spiegel in de lift zie ik een vertrouwd beeld. De nette broek, kattenharen weer eens verwijderd, mijn leren rugzak met daarin het appeltje en de boterhammen.

Eén ding wijkt af. Voor mijn gevoel bungelt om mijn nek een bordje. Daarop staat de tekst ‘moeder van een overleden kind’. Vanaf nu zal ik dat bordje elke keer meedragen naar mijn werk.

Een half jaar ben ik weg geweest, plotsklaps uitgelogd om de meest grauwe kraamtijd in te stappen. Werken bleek lang onmogelijk, met een hoofd zo vol van ons kindje dat er geen e-mail bij paste.

Maar nu stap ik de lift uit, loop het koffieapparaat, de rij bureaus en het slecht gekozen tapijt tegemoet. Daar staat Maartje, die me vanaf het eerste uur met warmte heeft bijgestaan. Ze vangt me op met een omhelzing. ‘Wat fijn je te zien.’ Vandaag drink ik een kop thee met haar. Dat is genoeg voor dag één.

Op de bank, met een mok in mijn handen, voel ik me kwetsbaar. Het bordje weegt zwaar en doet mijn hoofd buigen, mijn blik verborgen voor collega’s die langs lopen. Vorige week stuurde ik ze een brief. ‘Voel je vrij om te vragen hoe het met me gaat,’ gaf ik mee. ‘Ik praat graag over Neve, zij zal altijd ons eerste kind blijven en we zijn trots op haar.’ Maar die dag ontwijk ik mijn collega’s, fiets ik na een uur met een vol hoofd terug, smachtend naar de stilte thuis.

Mijn uitnodiging tot gesprek zou later zorgen voor momenten die raakten. De tranen toen ik Lisanne tegenkwam, met wie ik samen met een dikke buik rondliep. Het gesprek met Mirjam, die doorvroeg naar mooie details. De knuffel van Annette op de gang, waarbij geen woorden nodig waren.

En zonder dat ik het doorhad zou werken steeds makkelijker worden, minder van me vragen. Zou ik op de fiets weer de bomen om me heen zien, thuiskomen met een vrolijk verhaal over een klus die lukte. Langzaamaan sprokkelde ik stukjes van mijn oude en nieuwe zelf bij elkaar.

Dat denkbeeldige bordje blijft. Maar ik heb het nu in mijn werktas gestopt. Wie ernaar vraagt mag er een blik op werpen, graag zelfs, en dan vertel ik over onze mooie dochter.