Blog

22 weken en 5 dagen zwanger. Mijn man en ik beginnen de dag met een hele mooie en fijne echo bij de verloskundige. Na een spannende week vol onderzoeken, de vruchtwaterpunctie en onzekerheid is dit precies wat we nodig hebben. De verloskundige neemt de tijd om goed naar je te kijken en je ligt er heerlijk bij. Vol goede moed gaan we weer naar huis. ‘s Middags lig ik op de bank en heb ik het idee dat ik weer bloed verlies. Wanneer ik op sta om naar de wc te lopen, breken mijn vliezen. We voelen allebei meteen dat het niet goed is. Dat fijne gevoel van vanmorgen is meteen weg. De verloskundige bevestigt dat het foute boel is wanneer ze jouw hartslag niet meer kan vinden.

We zijn nu bijna drie jaar verder. Ik ben in verwachting van ons derde kindje. Er is weer een meisje op komst, hoe bijzonder dat we dit nog een keer mee mogen maken. Na jouw verlies hebben we een zoon mogen krijgen, waar we volop van genieten. Die zwangerschap was mentaal en emotioneel gezien echt een rollercoaster. Ook deze derde zwangerschap merk ik aan mezelf dat ik vanaf het begin gereserveerd ben. Het durven toelaten van blijheid blijft weer lastig. Onbewust had ik denk ik al direct het gevoel dat ik zwanger was van een meisje.

Van tevoren wist ik dat de termijn waarop we onze lieve Fem verloren zijn lastig zou worden. Toch blijkt wel weer dat je hierop niet voorbereid kan zijn. De herbelevingen van de periode van toen zijn tijdens deze zwangerschap erg intens. De 23 weken moest ik mentaal echt weer voorbij zijn.

Nu kan ik veel dingen pas weer toelaten. Ik krijg zin om ons voor te bereiden, het kamertje klaar te maken. De drie Nijntje-knuffels staan al klaar om op de babykamer gezet te worden. Voor alle drie onze kinderen één. Straks zullen we voor de buitenwereld een gezin van vier zijn, maar niets is minder waar. We zullen nooit compleet zijn, in onze gedachten hoort er nog altijd een klein meisje bij. We worden een gezin van vijf!