Een lint van licht en herinnering.
Afgelopen zondagavond kwamen bijna honderd mensen samen in ‘t Kruispunt aan de Nieuwe Zandweg in Linschoten voor Wereldlichtjesdag. Dit jaarlijkse moment van herdenken biedt een plek voor troost en verbondenheid, waarbij het verlies van een kind centraal staat. Met woorden van Floortje Agema heette Toinette van Waterschoot iedereen welkom:
“Stil staan wij
bij wat jij in beweging bracht
in hart, in lijf, in leven.
Bewogen
worden wij
door tranen om wat niet meer is
en door de liefde
die is gebleven.”
“Toch blijft het elk jaar bijzonder om te beseffen dat we hier niet alleen zijn”, vertelde Toinette. “Over de hele wereld komen op dit moment mensen samen om stil te staan bij het verlies van een kind. Door samen te zijn en herinneringen te delen, vormen we een symbolisch lint van licht dat de wereld rondgaat.” Ze richtte zich tot de aanwezigen, maar ook tot degenen die via de livestream verbonden waren: “Verder weg, maar zo toch dichtbij.”
Verhalen van verdriet en liefde
Tijdens de avond kwamen persoonlijke verhalen samen. Ieder had een eigen reden om aanwezig te zijn, of het nu ging om een stilgeboren kind, een jong of ouder kind dat is overleden door ziekte, een ongeval, oorlog of een zelfgekozen dood. Toinette benadrukte: “Juist al die verschillende verhalen verbinden ons. We vinden erkenning en herkenning bij elkaar, vaak zonder dat woorden nodig zijn.”
Debora d’Hont-Dieleman uit Woerden vertelde openhartig over het verlies van haar zoontje Dawson, die in 2018 stil geboren werd. Haar ervaringen verwerkte ze in het prentenboek Sterrenkind. “Het voelde niet goed om aan dit boek te verdienen”, vertelde ze na de bijeenkomst. “Daarom gaat een deel van de opbrengst naar Stille Levens en naar de organisatie van Wereldlichtjesdag in Woerden. Het is belangrijk dat ouders, ongeacht hoe lang geleden hun verlies is, de steun vinden die ze nodig hebben.”
Naast haar verhaal werd ook een aangrijpende mail gedeeld van Karin, moeder van Bram. Ze schreef: “De tijd heelt niet, maar verzacht wel. Ik mis wat er was en ik mis wat er zou komen.”
Het hartenhuis: een plek voor rouw en liefde
Toinette hield een voordracht over het ‘hartenhuis’, een metafoor voor hoe rouw verweven is met het leven. “In elk kamertje van je hartenhuis is iets anders te vinden. Sommige kamers, zoals die van missen, houd je liever op slot. Andere, zoals die van verbinding, geven juist troost. En op de zolder is altijd liefde aanwezig. Hoe fijn zou het zijn als alle kamers open mogen blijven staan, zodat alle gevoelens er mogen zijn? Ook pijn en verdriet krijgen een plek.”
Symboliek en muziek
De avond kende rituelen vol symboliek. Namen van overleden kinderen werden genoemd, voor elk kind werd een roos in een vaas gezet. Ook voor de kinderen die in stilte werden herdacht, was er een roos. Muziek bracht troost en hoop. Ilse Knook-Serkeij zong de Nederlandstalige versie van Tears in Heaven: Als ik je zie in de hemel, begeleid door Marcel Kooijman op piano en Dick van Vliet op dwarsfluit. Om 19.00 uur staken de aanwezigen kaarsen aan, symbolen van licht en verbondenheid.
Een avond van hoop en herinnering
De avond eindigde met een dankwoord aan Debora en Heleen, die hun verhalen deelden, en aan de vrijwilligers, sponsoren, muzikanten en aanwezigen. Voor wie dat wilde, waren er rozen en kaarsen om mee naar huis te nemen, als herinnering aan deze bijzondere avond.
“Soms ervaren we het gemis”, besloot Toinette. “Maar door glimlachtranen heen voelen we de herinnering. Welkom in je hartenhuis—een plek waar verdriet en hoop samen mogen bestaan.” Debora keek terug op de avond: “Het was goed en mooi om mijn verhaal hier te delen. Ik hoop dat mijn boek nog veel mensen, ouders die hun kind verloren, kan raken en ondersteunen in hun verdriet.”
Meer informatie over Stille Levens is te vinden op www.stillelevens.nl. Meer informatie over Wereldlichtjesdag in gemeente Montfoort is te vinden op Facebook: Wereldlichtjesdag Linschoten/ Montfoort.
Lichtjesdag Linschoten
