Lif komt enthousiast naar mij toe gerend op het schoolplein. Ik zie dat zij een kaartje in haar hand heeft. Ik glimlach ondanks dat ik de angst voel opkomen. “Als het maar geen zwemfeestje is, als het maar geen zwemfeestje is,” schiet er door mijn hoofd. Lif staat springend voor mij en zwaait met het kaartje langs mijn gezicht. Ik zie haar mond bewegen en hoor geluid, maar ik wil het niet horen. Ze blijft springen en ik hoor alleen maar ‘slaapfeestje met zwemmen’. Mijn grootste angst wordt werkelijkheid. Zal ik zeggen dat ze niet kan? Zal ik vragen of ik mee kan? Door de angst raak ik in paniek en ik zie verschillende scenario’s voorbij komen. Losse haren in de afvoer terwijl niemand ziet dat ze vast zit, rennen langs de rand waarbij zij uitglijdt en een breuk oploopt, iemand die haar meeneemt, iemand die haar pest… O, ik maak mezelf gek!
Ben ik door het overlijden van Fiene angstiger dan andere moeders? Ben ik die curlingmoeder op het schoolplein en op het voetbalveld? Het feit dat Fiene is overleden, maakt mij denk ik zeker angstiger. Ik ben bang om niet alleen mijn kinderen te verliezen, maar ook Niels, mijn ouders en mijn broer. Sirenes maken mij alert, dan pak ik gelijk mijn telefoon om alarmeringen.nl te checken. Waar gaat de ambulance heen? Waar zijn de kinderen? Waar is Niels? Rijden ze naar mijn ouders toe? O, ik maak mezelf gek!
Ik kan naar liedjes luisteren en bedenken dat het een mooi liedje is op een begrafenis. Daarbij verzin ik een hele speech voor diegene bij wie ik het liedje vind passen. Wanneer ik een brok in mijn keel krijg, mijn hart overslaat van verdriet en de tranen langzaam over mijn wangen lopen, roep ik mijzelf tot de orde. Dit is nog lang, heel lang niet nodig.
De angst is er. Ik ben mij er bewust van en ga mijn angsten aan. Lif mag natuurlijk naar het kinderfeestje. Wel met afspraken: haren in een vlecht, goed op elkaar letten, elkaar niet onder water duwen en naar haar ouders toegaan als je je niet prettig voelt.
Lif heeft een heerlijk feestje. Ik haal mijn korte en onrustige nacht later wel weer in.
Over Fleur
Fleur de Wilde -van Schalkwijk (1983): is getrouwd met Niels en samen zijn zij de trotse ouders van Fiene* (2011), Lif en Sef (2012) en Ferre (2017). Fiene* overleed kort na de bevalling aan, wat later bleek, een aangeboren longafwijking. Werkt als schoolmaatschappelijk werker binnen de Jeugdgezondheidszorg, is dol op koken, sporten en fotograferen.