Blog

31 augustus 2021 – 31 augustus 2024

Met alle pijn van de wereld in mijn hart beviel ik van jou. Drie jaar geleden werd ik moeder van jou. Met alles wat ik had, hoopte ik dat jij ‘gewoon’ zou leven. Mijn allerlaatste hoop.

Een minuut nadat jij ter wereld kwam, keek ik je papa aan en zei: “Hij is er echt niet, hè?”

Onze wereld stortte definitief in. Onze lieve Ravi was niet meer, onze toekomst, onze droom. Het bleef een droom.

De dagen na de geboorte waren zwaar. Weken volgden. En leegte volgde.

M’n hart was vol met liefde, maar ik kon het niet kwijt. Ik was zo verliefd en trots. Maar m’n handen waren leeg. Regelmatig pakte ik een van de katten en knuffelde ze minuten lang. Poes Loena in het bijzonder voelde maar al te goed wat er gaande was. Zij was degene die vanaf de eerste week kopjes gaf op mijn buik.

We bleven sterk

Het leven ging door, maar onze wereld stond stil. Toch bleven we sterk, je papa en ik. We durfden weer verder te kijken. Je zusje kwam, zij bracht ons warmte.

Inmiddels vieren we jouw derde jaardag. Jouw derde verjaardag met en zonder jou. Ondanks dat je niet ouder wordt, ben je wel al drie jaar bij ons en natuurlijk staan we daarbij stil. 31 augustus zal voor altijd jouw dag zijn. We eten taart en halen ballonnen. We gaan naar het strand en vieren het leven. Met een lach en een traan.

Daar waar pijn en liefde kruisen, ben jij.

Ondanks alle pijn bracht jouw korte leven ons ook bezinning. Want niets is vanzelfsprekend. Het leven is gegeven, make it count. Jouw leven, of eigenlijk, jouw dood, doet ons beseffen hoe gezegend we zijn met de kleine dingen in het leven. Überhaupt met het leven. Leef!