Blog

Als alles anders was geweest, dan had ik nooit op dit moment sinterklaascadeautjes kunnen uitzoeken. Zo overdag… Als alles anders was geweest dan had hier een peuter gelopen die geen middagdutje meer zou doen. Zo’n klein mannetje waarvoor ik dit in het diepste geheim zou moeten doen, omdat hij al te veel zou snappen als hij dit zou zien. Ondertussen maak ik ook nog twee stapeltjes en geen drie… Ineens maakt het me verdrietig. Het voelt allemaal zo oneerlijk.

Terug naar november/december 2019:

Ik weet heel goed hoe het is om een driejarige nieuwsgierige peuter in huis te hebben. Een klein driejarig meisje vond Sinterklaas en vooral zijn cadeautjes heel interessant! Waar ik het jaar hiervoor nog rustig de cadeautjes met haar erbij kocht, kon ik dat nu echt niet meer doen. Laat staan dat ik ze kon inpakken waar ze bij was. Alles moest ineens in het geheim gebeuren. En dat net na de eerste jaardag van Mees. Het was een heftige tijd vol herbelevingen en verdriet geweest. Ik was al blij dat ik nog stond en niet dagenlang in bed lag. Al waren er dagen dat ik hier wel naar verlangde. Het scheelde dat het gewoon niet kon. Zodoende moest ik dus zoeken naar de momenten dat ik de cadeautjes kon kopen en inpakken. Meestal was dit ’s avonds.

Er was een dag waarop ik zo moe was dat ik toch overdag ben gaan inpakken, terwijl onze driejarige peuter op haar kamer speelde. Dit ging verrassend goed. Totdat ze een boekje wilde lezen en mij onverwacht ophaalde… Ik gooide in een reflex het dekbed over de cadeautjes en het leek goed te gaan. Ik was opgelucht en moest stiekem wel lachen. Toch besefte ik vanaf dat moment dat ik dit beter niet meer kon doen met een driejarige peuter.

Maar dat gevoel van spanning is er nu niet, terwijl het er wel had moeten zijn. Onze Mees had hier als kleine peuter moeten rondlopen. Hij had nu die driejarige peuter moeten zijn voor wie ik alles rondom Sinterklaas heel voorzichtig en in het geheim moest doen. Hij had me het moeilijk moeten maken of me moeten betrappen met deze stapel cadeautjes. Ook voor hem had ik het dekbed er in een reflex overheen moeten gooien om alles te verhullen. Maar de werkelijkheid is dat dit niet gaat gebeuren.

Dat momenten als deze er niet met Mees zullen zijn, doet pijn. In plaats van dat ik alles in het geheim doe, sta ik hier rustig te sorteren terwijl ons meisje op school zit en ons kleinste ventje zijn middagdutje doet. En dan zie ik ook nog dat ik de chocoladeletter voor Mees mis. Dit helpt dan echt niet mee.

Zo tussen de cadeautjes komt er ineens zoveel besef. Ik merk dat ik hier de laatste tijd meer over filosofeer. ‘Wat als… Wat als alles anders was geweest?’ Maar hier echt lang bij stilstaan maakt me gek, dus wil ik ook wel weer door. Ook nu… Deze stapels met cadeautjes moeten toch echt ingepakt worden. Dat is zoals het is…

Mama van een sterretje.