Daar sta je dan. Met lege armen na een voldragen zwangerschap. Tijdens de hele zwangerschap keken mijn man en ik enorm uit naar de komst van onze zoon Arthur. Letterlijk en figuurlijk waren we vol verwachting. We zouden ouders worden. En dan gaat je baby “zomaar” dood. Net voordat hij wordt geboren.
“Jullie zijn wel ouders geworden hoor,” werd meerdere malen in het ziekenhuis tegen ons gezegd door alle lieve verpleegkundigen en artsen. Ik vond dat erg dubbel om te horen. Ik dacht opstandig: “Ja duh, natuurlijk zijn we ouders geworden. Ik ben mama geworden. Moet ik daar aan twijfelen ofzo?” Ik vond het zo vanzelfsprekend! Maar tegelijkertijd was het het lastig. Ik was ingesteld op lange slapeloze nachten, op het troosten van mijn kindje als hij niet zou kunnen slapen. Ingesteld op mijn zoontje zien opgroeien en hem alle liefde kunnen geven.
En nu stonden we met lege armen. Niet letterlijk, want we hadden een prachtige lieve zoon van 51 cm en bijna 6 pond. Maar ik voelde ik me zo leeg van binnen.
Ouders zijn van een dode zoon, daar waren we niet op voorbereid. Naast alle liefde die je voelt voor je kindje, is er het enorme verdriet en veel onmacht waar je niets mee kunt. Je weet gewoon niet wat je te wachten staat op het moment dat er zoiets heftigs gebeurd.
We zijn nu bijna anderhalf jaar verder. En terugkijkend was het niet altijd makkelijk. Nee, dat zeg ik niet goed. Het was regelmatig ontzettend moeilijk om elkaar te vinden tussen al dat verdriet. Het is zo gemeen dat je kindje overlijdt en dan ook nog met elkaar die hobbelige weg over moet. Iedereen rouwt anders. Dat hebben we met vallen en opstaan geleerd. We moeten elkaar soms loslaten. Maar altijd het vertrouwen houden in de liefde die we voor elkaar voelen.
Ik vind het een cliché om te zeggen dat we er sterker zijn uitgekomen. We waren al sterk samen. En we zijn dat zeker gebleven. Zelfs na het ergste wat je mee kunt maken. Samen delen we als trots ouders de liefde voor onze zoon Arthur. Voor altijd.
Kristel Gosens: is getrouwd met Robert en samen zijn ze de ouders van Arthur*. Hun geliefde zoon is aan het einde van een voldragen zwangerschap in de buik van zijn mama overleden. Arthur* is stil geboren in juni 2017.