Blog

In het leven worden we soms geconfronteerd met gebeurtenissen die ons tot in het diepst van onze ziel raken. Voor mij begon dit hoofdstuk op een ogenschijnlijk normale dag, toen ik een petitie ondertekende die de rechten van ouders van stilgeboren kinderen wilde verbeteren. Destijds had ik geen idee dat deze daad van solidariteit 13 maanden na de invoering van de wet mijn eigen leven zou raken, op een manier die ik nooit had kunnen voorzien.

Op 12 maart 2020 moesten we afscheid nemen van Faith, ons geliefde dochtertje dat veel te vroeg van ons werd weggenomen. Het was een dag die onze wereld in duisternis hulde en ons hart verscheurde in een pijn die onbeschrijfelijk is. Nooit had ik gedacht dat ik zelf zou behoren tot de ouders die hun kind veel te vroeg moesten laten gaan.

Terugkijkend herinner ik me de petitie van Stille Levens die ik had ondertekend, gedreven door een gevoel van medeleven en empathie voor ouders die dit verdriet al hadden doorstaan. Ik wist toen niet dat deze wet, waarvan ik dacht dat ze anderen zou helpen, mijn eigen leven zou beïnvloeden op een manier die ik me niet had kunnen voorstellen. Het was pas toen de realiteit van het verlies van Faith onze familie trof, dat ik de volledige impact van deze wetten begreep.

De eerste wet, die het mogelijk maakte om stilgeboren kinderen in de Basisregistratie Personen (BRP) op te nemen, was een mijlpaal voor ouders zoals wij. Voorheen werden stilgeboren kinderen administratief niet erkend, waardoor hun bestaan in de officiële registers niet werd vastgelegd. Deze wet gaf ouders de kans om het bestaan van hun stilgeboren kind officieel te erkennen en het een plaats te geven in de administratie.

Het was een verlichting om te weten dat Faith nu officieel werd erkend als ons kind, geregistreerd in de BRP onder haar naam, Faith (Néva Rose) van Hees.

Maar voor mij was dit nog niet genoeg. Ik had altijd al gewild dat mijn kinderen een dubbele achternaam zouden dragen, en Faith was daarop geen uitzondering. Haar rouwkaart en andere documenten die we maakten, vermeldden al haar naam als Faith (Néva Rose) van Hees – Hompes. En dankzij de tweede wet, die ouders de mogelijkheid gaf om hun kinderen een dubbele achternaam te geven, werd dit een realiteit.

Sinds 14 februari 2024, Valentijnsdag, staat Faith officieel geregistreerd met haar dubbele achternaam. Dit was een moment van vreugde en opluchting, een erkenning van haar volledige identiteit en een eerbetoon aan de liefde die ze in ons leven bracht, zij het voor een veel te korte tijd.

Stille Levens vroeg me om dit verhaal te delen, niet alleen als herinnering aan Faith, maar ook als een boodschap van hoop en empowerment voor andere ouders die hetzelfde verdriet hebben meegemaakt. Want nu weten zij, net als wij, dat hun kinderen niet alleen erkend kunnen worden, maar ook de achternaam van beide ouders mogen dragen. Door een overgangsregeling zelfs met terugwerkende kracht*.

Dus voor alle ouders die hetzelfde pad bewandelen: weet dat je niet alleen bent. En voor Faith, mijn liefste dochter: jouw naam leeft voort, nu en altijd.

Faith Néva Rose van Hees – Hompes

Met liefde,

Shannen van Hees – Hompes

 

*Let op deze overgangsregeling loopt nog tot 1 januari 2025.
Je kunt gebruik maken van de overgangsregeling als jouw eerstgeboren kind geboren is op of na 1 januari 2016. Denk je er over om jouw kind(eren) ook beide achternamen mee te geven? Kijk dan zeker op onze site voor de regels die gelden en de kosten die de gemeente rekent voor deze wijziging. Alle info vind je op: stillelevens.nl/informatie/geboorteaangifte-en-achternaam/