Binnenkort mag mijn bijna-kleuter naar de basisschool. Ik zie dat hij er klaar voor is, dat hij meer uitdaging goed kan gebruiken. Hij vraagt ook vaak of hij al naar ‘de grote school’ gaat. “Ga ik vandaag naar juffie A.?” vraagt hij dan. “Bijna lieverd, vandaag ga je nog naar juffie J. en juffie L.” is mijn antwoord dan en ik laat hem dan op de kalender zien wanneer hij wél naar zijn nieuwe juffie gaat.

De afgelopen weken voel ik alleen echt een soort weerstand voor het basisschoolavontuur van de bijna-kleuter. Het schuurt en knelt, het voelt ‘effe niet zo lekker’ maar ik kon niet echt bij het gevoel en wist dus ook niet goed waar het vandaan kwam. Tot ik vanochtend, na een minder goede nacht, langs de urn van Ivy liep. Een verdrietig gevoel overviel me en alle stukjes vielen op z’n plek. Ineens kwam er een stukje rouw om de hoek kijken en besefte ik maar weer eens dat er veel meer is dan enkel de liefde die ik voel voor onze prachtige Ivy.

Ik kan me ineens herinneren dat ik het ook al zo lastig vond toen de bijna-peuter naar de peuterspeelzaal ging. Toen voelde ik ook een verdrietig gevoel dat ik maar slecht kon plaatsen. Twee jaar geleden dacht ik nog dat het angst was, angst om de zorg voor hem een paar uur per week uit handen te geven. Maar het is dus rouw, keiharde rouw. Ineens is er verdriet dat verser voelt dan het verdriet dat er al zat. Het is verdriet om de herinneringen die ik niet met Ivy kan maken. Zij ging niet voor het eerst naar de peuterspeelzaal of de basisschool.

De bijna-kleuter en peuter groeien op, ze worden groter, leren meer, kunnen meer. Ze zetten stappen. Hun wereld is steeds een stukje groter, er is ruimte voor nieuwe avonturen en lessen. Terwijl hun wereld zich verder opent, voelt het heel sterk alsof ik wat meer naar binnen moet en wat aan mezelf moet werken. Ik dacht dat ik alles rondom Ivy’s overlijden een plekje had gegeven, maar nu blijkt dat je steeds meer plekjes moet vinden voor het verse verdriet en de rouw die soms gewoon opduikt.

 

 

 

Joyce

Over Joyce

Joyce de Vries (1989) werd in 2018 moeder van Ivy*, die na 24 weken geboren werd ten gevolge van cervixinsufficiëntie. Ze heeft nog twee kinderen mogen krijgen (2019 en 2020). Joyce is ondernemer en een groot liefhebber van videogames en haakwerkjes.