Alle eerste keren na het verlies van onze dochter Fem waren moeilijk en confronterend. Iedere keer weer de confrontatie dat het leven doorgaat en dat we al deze gebeurtenissen niet met haar mogen delen. Dat eerste jaar zonder haar zijn we al een keer rondgegaan.
Nu we weer een jaar verder zijn, mag ik ervaren dat die moeilijke momenten zullen blijven. Ook heb ik geleerd dat die momenten bij mij vaak samenvallen met een naderende datum of gebeurtenis.
In dit geval is het de datum dat ik uitgerekend zou zijn van Fem.
Het lijkt wel alsof er in de weken voorafgaand aan deze datum er een deur in mijn hoofd wordt opengezet. Of ja, eigenlijk staat deze deur altijd op een kier. Vaak heb ik wel al door dat er een lastigere periode aanbreekt. Dat begint al met spanning die ik in mijn kaken voel, maar ondanks dat probeer ik het vaak nog te ontkennen. Waarom doe ik dat? Ja, dat weet ik eigenlijk wel.. Wanneer ik de deur wagenwijd openzet, kan ik het allemaal niet meer tegenhouden. Het stukje zelfbescherming is dan weg waardoor ik de pijn en het verdriet van haar gemis alleen maar beter voel. Soms is het makkelijker om maar ‘gewoon’ met het dagelijkse door te gaan. Juist op de momenten dat ik alle gedachten en gevoelens kan toelaten, voelen die pijn en dat verdriet weer zo intens. Ik vraag me af of die pijn ooit echt minder gaat worden
Ook nu is het weer zo’n periode voor mij. Ik moet veel aan haar denken. De tijd gaat verder, we zien onze zoon opgroeien. Maar Fem blijft altijd ons mooie, kleine meisje. Soms kan ik me nog niet voorstellen dat we nooit gaan weten hoe ze er nu uit zou zien, hoe ze als peuter zou zijn. Het voelt zo oneerlijk dat we haar nooit gaan zien opgroeien.
De scherpe randjes zijn er na een tijdje echt wel vanaf gegaan. Maar iedere keer als ik weer door een moeilijkere periode ga, weet ik dat de pijn en het gemis altijd zullen blijven.
En die deur? Die gaat uiteindelijk wel weer op een kier. Maar dicht zal die nooit gaan, want iedere dag wordt er aan Fem gedacht. Ze is onderdeel van ons leven.
Over Mandy
Mandy Swinkels - Manders (1995): is getrouwd met Johan en samen zijn zij trotse ouders van Fem* (2021) en Raf (2023). Fem* is stilgeboren na een zwangerschap van 23 weken, aan wat later bleek aan een zeer zeldzame aangeboren afwijking. Werkt als leerkracht basisonderwijs in groep 1-2.