Blog

De caravan staat weer voor de deur en we zijn bijna klaar met inpakken. Om ons heen spelen twee kinderen die heel veel zin hebben in de vakantie. Ze blijven vragen wanneer we gaan en hoelang dat nog duurt. Ze hebben net hun knuffels al in de auto gelegd, maar hebben nog niet door dat ze die vannacht nog in hun eigen bed nodig hebben!

Terwijl ik door de caravan loop, probeer ik te bedenken of ik iets vergeten ben. Tot nu toe lijkt het allemaal goed te gaan. Stiekem ben ik best een beetje trots, want dat is in de afgelopen jaren ook wel eens anders geweest. Dan kijk ik naar het hoofdeinde van ons bed. Daar is een plankje waar ik altijd mijn waardevolle spullen op zet. Terwijl ik kijk, weet ik wat ik ben vergeten of eigenlijk morgen niet mag vergeten. De foto en het nepkaarsje van Mees. Die staan altijd daar als we met de caravan op pad zijn.

Terug naar de eerste keer op zomervakantie na de geboorte en het overlijden van Mees:

We gingen toen nog met de tent op vakantie. Voor twee weken naar Frankrijk.. Het was gek om zo lang en zo ver weg te gaan, terwijl onze lieve Mees thuis in zijn hart op de kast bleef. Tja… Ik had erover nagedacht om Mees met zijn hart mee te nemen, maar wist eigenlijk ook wel dat dit geen optie was. Bij eerdere weekendjes weg had ik gemerkt hoe fijn het was als Mees’ foto met een kaarsje mee was. Dus ook deze vakantie besloten we om Mees’ foto met nu een nepkaarsje mee te nemen. Al voelde het verschrikkelijk dat we Mees thuislieten. Alleen thuis… Of met de kat samen dan, maar dat voelde heel raar en niet zoals het moest zijn. Uiteindelijk kwamen mijn schoonouders een weekje op ons huis passen dus zij konden ook voor Mees zorgen, door toch in dat weekje zijn kaarsje aan te doen. Dat voelde toch iets beter. Ondertussen was hij door het nepkaarsje en de foto in de tent ook met ons mee op vakantie.

Terug naar dat moment in de caravan.

Dus dat nepkaarsje moet ik even opzoeken en zorgen dat dit nog in de caravan komt. De foto pak ik morgen pas, want die staat nog op Mees’ kast in de woonkamer. Maar die moet ik dus zeker niet vergeten!

Na vier jaar gaat Mees nog steeds met ons mee. De tastbaarheid van die foto en dat kaarsje blijven ook dit vierde jaar belangrijk. In ieder geval belangrijk voor mij. Mees gaat op deze manier met ons mee op vakantie! Zoals het ook had moeten zijn… Dan loopt ons meisje de caravan binnen en vertelt me dat we Mees niet moeten vergeten! De lieverd! Ik geef haar een dikke knuffel en fluister in haar oor dat het goed is dat ze aan haar broertje denkt, maar ook dat ze haar knuffels vannacht nog nodig heeft in haar eigen bed. Morgen gaan we echt! We zijn er bijna klaar voor!

Mama van een sterretje