De zwangerschap was pittig. Ik moest continu overgeven en ben verschillende keren in het ziekenhuis opgenomen vanwege uitdroging. Al vanaf het begin van mijn zwangerschap twijfel ik of alles goed is. Toch word ik steeds weer naar huis gestuurd. De twijfel blijft. In het ziekenhuis wordt onderzoek gedaan, maar er wordt niets gevonden.
Wat een modelbaby!
Op 3 mei 2016 wordt onze prachtige dochter Juliëtte geboren. De bevalling van Juliëtte gaat snel, heel snel. Een meisje van precies 3500 gram die na haar geboorte gelijk helder de wereld in kijkt. Alles lijkt ze in zich op te nemen.
Eindelijk is ze er. Na een paar uurtjes mag ze mee naar huis. Juliëtte is rustig en lijkt geen behoefte te hebben aan eten. Toch verzekert het ziekenhuis ons dat alles goed is met haar. De eerste nacht slaapt ze meteen door. ‘Wat een modelbaby!’, denken wij nog. Lief van haar om papa en mama even te laten bijkomen. Maar als ze ook de tweede nacht niet wil drinken en ik haar ’s ochtends bijna niet wakker krijg, beginnen de zorgen toch wel toe te nemen. Ik ben zenuwachtig, zoals tijdens mijn hele zwangerschap. We gaan terug naar het ziekenhuis.
Juliëtte lijkt geen voeding te kunnen verdragen en iedere keer dat dit wordt geprobeerd, komt alles er net zo snel weer uit. Opstartproblemen wordt gezegd, maar diep in mijn hart weet ik al dat dit geen opstartproblemen zijn. Er is iets. Haar spierspanning wordt lager en verbetert niet. Verschillende artsen komen kijken maar niemand weet waar te beginnen. Dan stopt Juliette, uit het niet, opeens met ademen. Ze komt terug, maar een uur later gebeurt het weer en vlak daarna weer.
Gigantische tumor
Er is paniek. In alle haast wordt Juliëtte overgebracht naar een gespecialiseerd kinderziekenhuus. Ik ben opgelucht en heb veel vertrouwen in de artsen. Zij gaan Juliette vast beter maken. Maar ook hier weten de specialisten niet waar ze moeten zoeken. Verschillende onderzoeken worden er gestart, maar er komt niets uit. Iedere keer als er iets engs van het lijstje wordt afgestreept, voelen we een kleine overwinning. Tot het moment dat er een MRI wordt gemaakt. Een MRI van haar lieve kleine hoofdje. Die foto’s geven een vreselijk beeld. Er is een gigantische tumor te zien, precies op de hersenstam.
We zijn uit het lood geslagen. Dit is een wedstrijd die niet te winnen is. Er is geen enkele kans op genezing voor onze prachtige dochter. We nemen Juliëtte mee naar huis waar we nog een paar dagen samen met ons gezin zijn. Op 20 mei 2016 overlijdt onze prachtige dochter en zusje en is ons leven nooit meer hetzelfde.
Sanne Veldhuijzen: is mama van vier prachtige dochters waarvan ze helaas eentje niet kan zien opgroeien. Ze houdt van reizen, winkelen, wijn en leuke dingen ondernemen met haar lieve meiden.