De debuterende Hilhorst, verslaggever en programmamaker, beschrijft hoe zij haar dochters Sara en Liv kort na hun geboorte verloor aan een zeldzame stofwisselingsziekte. In een krachtige proloog vertelt de auteur aan haar zoontje over hoe het sprookje had moeten aflopen. Het deel 'Sara' beschrijft in soms verwarrende, vaak schrijnende flashbacks hoe vreugde, angst, hoop, pijn en liefde door elkaar heenlopen in een periode waarin het leven op zijn kop staat. Eenvoudige herhalingen roepen emotie op. Opvallend is de wisseling in perspectief tussen moeder en kind in de korte hoofdstukken. Het symbool voor de stem van Sara is een gestileerd roosje: teken van leven, maar ook van het einde ervan. Door de piepjonge dochter, en in het deel 'Liv' haar geest, aan het woord te laten in verheven gedachten en overdadige metaforen, schept de auteur afstand. Een literair geschreven rouwboek met veel herkenbare momenten voor ouders die ook een baby rond de geboorte verloren.

Suzan Hillhorst is ambassadeur van Stille Levens.