Dit autobiografische verhaal is onderverdeeld in een vijftigtal korte fragmenten en gaat over de dood van zijn pasgeboren dochtertje Isa. Thomése wisselt passages van ontreddering, diepgaande rouw en sprakeloosheid af met stukjes over het geluk van het prille vaderschap. Het boekje is opvallend weinig emotioneel en met een zekere afstand geschreven vanuit een mannelijk (vaderlijk) perspectief. De auteur probeert het onzegbare te zeggen. Te beschrijven hoe een heel leven overhoop wordt gehaald waarbij elke betekenis opnieuw moet worden uitgevonden. Een adembenemend relaas in een mooie literaire en symbolische taal, met als doel zijn schaduwkind (een soort engeltje) vast te leggen in die taal: 'Als ze ergens nog is, dan in de taal.'