Categorie: Nieuws

Er lijkt meer begrip te ontstaan voor het leed van ouders die hun kind al vroeg tijdens de zwangerschap verliezen. De media berichten over de vele ouders die te maken krijgen met een miskraam. En het grote maar onzichtbare verdriet dat daarachter schuilgaat.

Afgelopen maand was er het bericht over de mogelijke komst van een rouwverlof voor mensen die getroffen worden door een miskraam of die hun baby tijdens de zwangerschap verliezen. En nu stellen enkele internationale artsen en onderzoekers in het medische-wetenschappelijke tijdschrift The Lancet, dat er meer aandacht moet komen voor miskramen. En vooral ook voor het verdriet dat erachter schuilt.

1 op de 7 zwangerschappen loopt vroegtijdig verkeerd af

‘Jaarlijks 23 miljoen miskramen, maar nauwelijks aandacht voor het verdriet’ kopte NOS (dinsdag 27 april). “Wereldwijd loopt een op de zeven zwangerschappen vroegtijdig verkeerd af. Gewoon uithuilen en opnieuw beginnen. Dat lijkt vaak de algemene teneur van de reacties bij een miskraam, valt op te maken uit een analyse in The Lancet. Miskramen worden gezien als onvermijdelijk, maar dat is onterecht en doet geen recht aan het verdriet van vrouwen die het overkomt.”

Niemand kende de baby nog

RTL Nieuws publiceerde (donderdag 29 april) het artikel ‘Amper aandacht voor verdriet na miskraam, en dat moet anders’. Gz-psycholoog Merith Cohen de Lara vertelt hierin dat ze in haar praktijk in Amsterdam geregeld vrouwen ziet die depressief zijn doordat ze een miskraam hebben gehad. “Het lastige aan een miskraam is dat het verdriet daarna geen gedeelde rouw is”, vertelt ze. “Het baby’tje is niet op de wereld geweest, niemand heeft hem of haar leren kennen, het was alleen nog van jou en je partner.” Eigenlijk, zo zegt Cohen de Lara, rouw je om iets dat er nog niet echt is geweest. “En dat kan heel groot zijn. Je neemt niet alleen afscheid van je kindje, maar ook van een toekomst met dit kindje. Je moet je toekomstbeeld bijstellen.”

Belangrijk om dit verdriet te kunnen delen

De onderzoekers stellen in The Lancet dat de zorg voor vrouwen die dit meemaken, ondermaats is.  Cohen de Lara beaamt dat goede zorg belangrijk is, maar pleit er niet voor dat iedereen therapie moet nemen. “Het is een fabeltje dat je hier alleen overheen kan komen met een psycholoog. Het is juist belangrijk dat vrouwen het eerst delen met hun partner, hun familie, hun vriendinnen. En als de kwaliteit van leven dan achteruit gaat door het verdriet, als ze vastlopen: dan is er altijd nog therapie die kan helpen.”

Relaxtere omgang met rouw

Het zou volgens Cohen de Lara schelen als de samenleving iets relaxter omgaat met verdriet, dood, rouw. “’We vinden dat lastig. Mensen reageren vaak met feitelijke vragen: ‘Heb je enig idee hoe het kwam?’ Daar zitten vrouwen niet altijd op te wachten, die willen ook graag vertellen wat het met hen doet.’ Cohen de Lara ziet bijvoorbeeld dat vrouwen het vertrouwen in hun lichaam kwijt zijn geraakt, bang zijn voor een volgende zwangerschap, zich eenzaam voelen in hun relatie of bij vrienden of familie.”

Bronnen: NOS en RTL Nieuws

Het kabinet bekijkt of er voor mensen die te maken krijgen met een miskraam of een doodgeboren kindje een paar dagen betaald verlof kan komen. Dat zei demissionair minister Koolmees maandag 12 april in de Kamer.

GroenLinks en SGP vinden dat zo’n regeling er moet komen. In Nieuw-Zeeland is vorige maand een wet aangenomen die stellen het recht geeft op drie dagen doorbetaald verlof na een miskraam of doodgeboorte. SGP en GroenLinks willen zo’n regeling in ons land ook.

Eerder zei het kabinet al te kijken naar een regeling voor rouwverlof. In dat onderzoek wordt nu ook bekeken of er iets geregeld kan worden voor mensen die getroffen worden door een miskraam of doodgeboorte.

Impact

GroenLinks Kamerlid Maatoug vindt het van belang dat het kabinet er alles aan doet om meer aandacht voor dit onderwerp te krijgen. “Mensen die dit meemaken durven dit vaak niet bespreekbaar te maken.” SGP-Kamerlid Stoffer spreekt van een ‘enorme impact’ wanneer een zwangerschap onverwacht eindigt in een miskraam of een kindje dat dood wordt geboren. Volgens het Kamerlid is het te begrijpen dat je bij zo’n ingrijpende gebeurtenis niet direct op de werkvloer kunt komen.

Het onderzoek gaat binnenkort van start en de uitkomsten worden voor het einde van het jaar verwacht.

Bron: NOS

 

 

 

Sinds twee jaar kun je bij Stille Levens terecht voor steun via de e-mail. Bestuurslid Silvia Gimberg (obstetrieverpleegkundige & psycholoog) leidt het team van steungevers: “Er zijn al ruim tweehonderd e-mailwisselingen geweest. Ik ben enorm trots op onze steungevers die zulke warme en helpende e-mails schrijven.”

In AD verscheen vandaag een mooi artikel over het verlies van een baby en hoe ouders dit de rest van hun leven met zich meedragen. Het gaat in op hoe ouders hiermee om kunnen gaan. En ook op wat mensen in de omgeving en professionals kunnen doen om deze ouders tot steun te zijn. Jeannette Rietberg komt aan het woord, als ervaringsdeskundige ouder, medeoprichter en bestuursvoorzitter van Stille Levens.

 Jeannette vertelt in het artikel, geschreven door Sanne Wolters, over haar eigen rouwervaring als moeder van Carel die in 2000 net na de geboorte overleed aan de gevolgen van een te laat ontdekte Groep B Streptokokkeninfectie. Ze geeft ook aan, dat ze vindt dat er in de geboortezorg nog steeds meer openheid nodig is over dit thema. ,,Men is nog te huiverig om vrouwen bang te maken. Ik zou graag zien dat ouders transparanter geïnformeerd worden.”

“Toen het mij overkwam was ik naast verdrietig vooral erg boos. Ik had bijna alle babyboeken gelezen die er waren, maar nergens stond in dat het ook mis kan gaan.” Aan de andere kant ook wel begrijpelijk, zegt Rietberg. Waarom zou je het prille geluk van aanstaande ouders in de weg gaan zitten? ,,Die balans is erg lastig. Maar je zou wel kunnen vertellen waar ze op moeten letten. Ik dacht toen dat het iets was dat alleen in de vorige eeuw gebeurde. Nu weet ik wel anders.”

Ook rouwtherapeut Maria de Greef en Jessica Brandwagt vinden dat er meer over babysterfte gepraat moet worden. De laatste verloor vijf jaar geleden haar zoontje James een paar uur voor de bevalling, na een gezond en voldragen zwangerschap.

Het artikel beschrijft onder meer hoe ouders het verdriet de rest van de leven met zich meedragen. “Zo hebben ouders veel moeite met alle mijlpalen die ze niet kunnen vieren. ‘Bij vier jaar denken ze: nu was mijn kind naar de basisschool gegaan. Acht jaar later: dit jaar had het zijn eindmusical gedaan.’”

“Blijf vooral stilstaan bij die momenten, zegt De Greef, het helpt. Maar ook buitenstaanders spelen een belangrijke rol. ‘Verdriet is ontzettend moeilijk en ongemakkelijk, maar probeer je daar toch overheen te zetten. Doe gewoon iets liefs en noteer de datum. Kom er een jaar later, twee jaar later op terug en op alle momenten waarop er een grote gebeurtenis zou zijn geweest. Laat zien dat je er voor iemand wil zijn. Dat is wat mensen nodig hebben.’

Brandwagt vult aan: ‘Bied een luisterend oor en je aanwezigheid. Meer is vaak niet nodig. Noem vooral de naam van het kindje. Denk aan een kaartje of bloemetje met Moederdag en de geboorte- of sterftedag.’

Voor ouders, familieleden en professionals die hulp nodig hebben, bevat het artikel gelukkig ook een link naar de site van Stille Levens. Wij zijn blij dat AD zo uitgebreid aandacht besteedde aan dit belangrijke onderwerp!

Lees het volledige artikel in AD via deze link.

“Ondertussen kon ze het hartje nog steeds niet vinden. Ik zei direct: ‘Bel het ziekenhuis maar, we gaan nú die kant op.’ Ivo en ik renden naar de auto en reden plankgas naar het ziekenhuis. Ons bezoek was al aangekondigd en ik werd een kamer binnengebracht. Daar keek een assistent, maar ook zij kon geen hartslag vinden. Ik riep overstuur: ‘Ik wil nú een echte dokter!’ Uiteindelijk kwam er een gynaecoloog. Ze zocht hopeloos naar de hartslag, maar zei toen: ‘Mevrouw, er is geen hartslag, uw zoon is overleden.’ Natuurlijke bevalling ‘Ik dacht alleen maar: dit kán niet waar zijn. Tegelijkertijd zag ik in haar ogen dat het echt zo was. ‘Maar ik ga vandaag met verlof! Ik heb alle tijd!’ riep ik.”

Model, auteur en ondernemer Chrissy Teigen en zanger John Legend verloren onlangs hun zoontje kort na de bevalling. Stille Levens’ bestuurslid Beppy vertelt naar aanleiding hiervan in Viva over de liefde voor en het afscheid van haar eerstgeboren zoon Danté. Danté’s welkom was in doodse stilte: aan het begin van Beppy’s zwangerschapsverlof bleek hij in haar buik te zijn overleden.

Lees het volledige interview via deze link. 

 

Vanaf vandaag is de film Pieces of a Woman te zien. Een relatiedrama dat je volgens de kenner gezien moét hebben. Dit komt met name door de rol van Vanessa Kirby, die we kennen van de vertolking van prinses Margaret in The Crown. In de openingsscene zien we de zwangere Martha (Vanessa Kirby) die thuis moet bevallen. De bloednerveuze aanstaande vader Sean (Shia LaBeouf) is er ook bij. Een normale geboorte eindigt echter in een intens drama: Martha en Sean worden ouders van een stil geboren baby.

De film vervolgt met de reis die Martha aflegt in haar rouw. Het echtpaar gaat samen door een heftige relatiecrisis. Een krachtige en realistische film waar herkenbare onderwerpen zoals rouw, woede, ongeloof en schuldgevoel aan de orde komen. Daarnaast is er ook aandacht voor de impact van het overlijden van een baby op de partner van de moeder, de grootouders, andere familieleden en ook zorgverleners.

Stille Levens is er voor jou als je geraakt wordt door deze film en daarover van gedachten wilt wisselen. Dat kan per mail via onze leden van het Steun Team of via onze besloten Facebookgroep. Je bent niet alleen en heftige reacties waarbij je jezelf herkent zijn heel normaal.